یکی از مشکلات پزشکان و پرستاران در مبارزه با زخم بستر تشخیص زودهنگام آن است.

پیشتر کارکنان بیمارستان‌ها در یک روش سنتی تنها می‌توانستند زخم بستر را در زمانی که به

سطح پوست می‌رسید شناسایی کنند که این امر دارای آسیب‌های جبران ناپذیری بود.

تا اینکه اسکنر SEM روش‌های پیشین را تغییر داد

این اسکنر که  بی‌سیم ، دستی و غیرتهاجمی بوده با استفاده از تکنولوژی زلزله شناسی که

از کاوشگر مریخ ناسا اقتباس شده، قادر به تشخیص زخم بستر تا 10 روز قبل از بروز آن بر روی پوست می‌باشد.

محققان به تازگی آن را بر روی بیش از 1200 بیمار در سراسر 13 بیمارستان آزمایش کرده و

با موفقیت توانستند احتمال بروز زخم بستر را در این بیماران به طور کامل از بین ببرند.

یکی از بیمارستان‌ ها به نام بیمارستان سنت ماری که وقوع زخم بستر در آن به صفر رسیده بود،

تخمین زده است که با استفاده از اسکنر SEM توانسته در حدود 600 هزار پوند ذخیره کرده و

ساعت بهره وری پرستاران به 1420 رسیده است.

زخم بستر (به انگلیسی: Bedsore) به آسیب بافت بدن (شامل پوست٬ درم٬ اپیدرم و ماهیچه)

در اثر ایجاد فشار درازمدت بر یک یا چند نقطه از بدن گفته می‌شود. خوابیدن طولانی‌مدت در یک وضعیت ثابت،

سائیدگی در صندلی یا بستر، استفاده از لگن بیمار نامناسب و یا کشیدگی با ملحفه می‌تواند به بخشی

از پوست یا بافت بدن آسیب بزند.

بیماران بستری‌شده یا در حال کما، افراد فلج‌شده یا متحرک با صندلی چرخ‌دار از افراد در معرض خطر ابتلا

به زخم بستر هستند.

زخم بستر اغلب در بخش‌های استخوانی بدن ایجاد می‌شود زیرا در این قسمت‌ها فشار بیشتری بر

پوست وارد می‌شود و چربی کمتری برای محافظت از این ناحیه وجود دارد.