به کودکان خود درست عمل کردن در آینده را یاد بدهید
به مجله خبری ایشومر در سبک زندگی و کامیابی همراه باشید:
به کودکان خود درست عمل کردن در آینده را یاد بدهید.
با مجله خبری ایشومر همراه باشید :
1-اجازه بدهید که کودک به تنهایی تصمیم بگیرد و با نتایج آن روبرو شود.
به فرزندتان اجازه دهید که خودش تصمیم بگیرد. وقتی تصمیم اشتباهی میگیرد، بگذارید
با نتایج طبیعی که به دنبال آن تصمیم اشتباه ایجاد میشود، روبرو شود و خودش مسئولیت
آن اشتباه را بپذیرد. مثلا اگر نتیجهی انجام ندادن تکالیف مدرسه، استفاده نکردن از کامپیوتر است،
امکانِ بازگرداندن زمان استفاده از کامپیوتر را در دستان خود او بگذارید.
یعنی اگر تکلیفی را که به او محول شده تمام کند، زمان استفاده از کامپیوتر را که بر سر آن توافق کردهاید به دست میآورد.
این میتواند برای او انگیزهای در جهت درست باشد، بدون اینکه لازم باشد
به او بگویید که چه کاری انجام بدهد، چگونه این کار را انجام بدهد و
بدون اینکه لازم باشد درباره اهمیت انجام تکالیف سخنرانی کنید.
شما باید به عنوان پدر و مادر از خود بپرسید که «در مورد چه چیزهایی
باید صبور باشم؟ ارزشها و اصول من کدامند؟» و به آنها پایبند باشید.
2-انتخاب کنید که میخواهید از چه دری وارد شوید.
۲ در را تصور کنید. درِ شمارهی ۱، برای والدینی است که میخواهند به کودک خود انگیزه
بدهند و کاری کنند که کودک کارهای درست را در زندگی انجام بدهد: یعنی از خواب بیدار شود،
به مدرسه برود، وظایف خود را انجام بدهد، و موفق باشد. درِ شمارهی ۲ برای والدینی است که میخواهند
خودِ کودک، انگیزهی انجام آن کارهای خوب را داشته باشد.
آنها میخواهند طوری بر کودک تاثیر بگذارند که برای کارهایی تلاش کند که به آنها علاقه دارد.
یعنی کودک فقط کارهای درست را انجام ندهد، بلکه خودش بخواهد که آن کارهای درست را انجام بدهد.
شما از کدام در وارد میشوید؟ اگر از درِ شمارهی ۱ وارد میشوید، راه رسیدن
به آن هدف، فشار آوردن، تنبیه کردن، التماس کردن، غُر زدن، باج دادن، جایزه دادن و وعده
و وعید دادن برای راضی کردنِ کودک است. اگر درِ دوم را انتخاب میکنید، برای رسیدن به آن هدف، باید سوالات مختلفی را بپرسید.
به جای «آیا تکالیفت را انجام دادهای؟» بهتر است بگویید: “چرا امروز تکالیفت را انجام دادی
ولی دیروز انجام ندادی؟ متوجه شدم که دیروز تکالیف هندسه را انجام ندادی، ولی امروز تکالیف تاریخ را انجام دادی. هندسه و تاریخ چه تفاوتی برایت دارند؟”
محققی باشید که جستجو و کاوش میکند، و به کودک کمک کنید تا انگیزهها و علاقههای خود را کشف کند.
3-شما مقصر نیستید.
نبود انگیزه در کودک، تقصیر شما نیست، پس مسئله را شخصی نکنید. با این کار،
ممکن است که با ایجاد مقاومت بیشتر، به عدم موفقیت بیشتر کودک کمک کنید. اینطور به مسئله نگاه کنید که مثلا اگر از فاصلهی بسیار
نزدیک به آینه نگاه کنید، نمیتوانید خودتان را ببینید و فقط تصویر تاری میبینید.
ولی وقتی از آینه فاصله میگیرید، میتوانید خودتان را واضحتر ببینید. در مورد کودک
نیز همین طور رفتار کنید. گاهی آنقدر به آنها نزدیک هستیم و گرفتار آنها شدهایم که نمیتوانیم
آنها را جدا از خود ببینیم. ولی زمانی که به اندازهی کافی از او فاصله میگیرید، میتوانید
شخصیت واقعی او را ببینید و بفهمید که چه چیزی در او انگیزه ایجاد میکند، و سپس میتوانید به او کمک کنید تا او نیز، خودش را بهتر درک کند.
وقتی عقب میایستید و تماشا میکنید، میفهمید که چه چیزی در مورد او موثر است،
چرا او برای چیزهای خاصی تلاش میکند و چه چیزی او را به حرکت وامیدارد. کارهایی
وجود دارد که کودک هرگز انگیزهای برای انجام آنها نخواهد داشت، ولی انجام آن
کارها برای او لازم است. ممکن است که کودک از انجام کارهای خانه بیزار باشد
و سعی کند که از انجام آنها شانه خالی کند، و اینجاست که
شما باید عواقب و نتایجی را برای انجام ندادنِ وظایف او ایجاد کنید.
هدف این است که وقتی کودک مجبور است که کاری را با بیمیلی انجام بدهد،
بر او تاثیر بگذاریم و به اندازهی کافی او را بشناسیم تا بفهمیم که چه آرزوهایی دارد.
شما به عنوان پدر یا مادر، باید مهارتهای او را در تعریف چیزهایی که برایش مهم است تقویت کنید.
شما باید کمک کنید تا کودکتان بفهمد که چه کسی است، چه چیزی برایش مهم است
و برای رسیدن به آن، حاضر است چه کارهایی را انجام بدهد. مسئولیت ما این است
که به کودکمان کمک کنیم تا این کار را انجام بدهد، نه اینکه خودمان آن
را برای او انجام بدهیم. ما باید به اندازهی کافی از سرِ راه او کنار برویم تا بفهمد که کیست، به چه فکر میکند و به چه چیزهایی علاقه دارد.
4- اجازه ندهید که اضطراب و نگرانی شما موجب شود تا برای ایجاد انگیزه به آنها فشار بیاورید.
با این کار، فقط به آنها این انگیزه را میدهید که در برابر شما مقاومت کنند
یا برای آرام کردنتان از شما اطاعت کنند، زیرا میخواهند که آنها را تنها بگذارید.
این کار به همان اندازه که موجب تلاش آنها برای آرام کردن شما یا
مقاومت در برابر شما میشود، به افزایش انگیزه در آنها منتهی نمیشود.
با این کار، به جای آنکه بر خودشان و یافتن انگیزههای درونی تمرکز کنند،
به دنبال واکنش نشان دادن در برابر شما هستند. نگرانی و نیاز شما
به اهمیت دادن آنها، موجب شکلگیری جنگ قدرت میان شما و فرزندتان میشود.
5-الهامبخش باشید.
طبق گزارش مجله خبری ایشومر ، تنها راه انگیزه دادن، تلاش نکردن برای انگیزه دادن است. به جای آن، سعی کنید
برای کودکتان الهامبخش باشید. چطور باید این کار را انجام بدهید؟ کافی است
که الهامبخش باشید. از خودتان بپرسید که آیا رفتارهایتان الهامبخش است یا کنترلکننده؟
بدانید که اگر رفتار شما کنترلکننده باشد، فرزندتان سعی میکند تا کارهایی غیر از آنچه شما میخواهید
انجام بدهد. به کسی که در زندگی شما الهامبخش بوده فکر کنید و سعی کنید مانند او باشید.
فراموش نکنید که اگر به فرزندتان فشار بیاورید، تنها انگیزهای که در او ایجاد میکنید، انگیزهی مقاومت کردن در برابر شماست.
6-سوالات زیر را از خود بپرسید:
- چه چیزی به فرزند من انگیزه میدهد؟
- او واقعا چه میخواهد؟
- برای کمک به او برای جستجو و کشف علاقههایش، باید چه سوالاتی را از او بپرسم؟
- اهداف و آرزوهای او چیست؟
به اندازهی کافی از کودک فاصله بگیرید تا او را به صورت فردی مستقل ببینید. سپس سعی کنید
تا آنچه را که میبینید، درک کنید. برای فهمیدن پاسخ سوالهای بالا، با او صحبت کنید. سپس گوش بدهید،
نه به جوابهایی که دوست دارید از او بشنوید، بلکه به چیزهایی که فرزندتان میگوید.
فقط به او گوش کنید. به پاسخهای او احترام بگذارید، حتی اگر با آنها موافق نیستید.