افزایش حقوق کارگران چینی و عصر رباتیک در این کشور

در جنوب شانگهای یک کارخانه‌ی بزرگ ساخت تجهیزات الکترونیکی وجود دارد که ساختمان آن فاقد هرگونه نورگیر یا پنجره است.

در انتهای خط تولید، ۱۵ نفر کارگر دارند با نا امیدی به یک بازوی رباتیک کوچک نگاه می‌کنند.

با مجله خبری ایشومر همراه باشید :

این بازوی رباتیک درست در جایی که محصولات این کارخانه، یعنی «تجهیزات شبکه» باید

در جعبه‌ها بسته‌بندی شوند، بی حرکت مانده است. «نی ژوان»، زن جوان بیست و چند

ساله‌ای که مسئول کنترل کیفیت این قسمت از کارخانه است می‌گوید: «سیستم خراب شده.»

گروه او طی یک هفته‌ی گذشته در حال آزمایش این ربات بوده‌اند. وظیفه‌ی این ربات، چسباندن

برچسب‌ روی جعبه‌های بسته‌بندی «روترها» است و به نظر می‌رسد که توانسته خیلی

خوب از پس این کار برآید.

ولی خوب ظاهرا که حالا از کار افتاده است. نی می‌گوید:

«این ربات باعث صرفه جویی در نیروی انسانی شده؛ ولی نگهداری از آن هم مشکل است.»

ولی همان‌طور که از بازوی رباتیک خراب کارخانه‌ی قطعات الکترونیک CIG مشخص است، تعویض

انسان‌ با ماشین خیلی‌ کار آسانی نیست. بیشتر ربات‌های صنعتی کاملا باید برنامه‌ریزی شوند

و فقط در صورتی کار را خوب انجام می‌دهند که دقیقا کارشان را از طریق نرم افزار و کد نویسی

تعریف کرده باشید. این درحالیست که بیشتر کار تولید در کارخانه‌های چینی نیازمند انعطاف‌پذیری

و تصمیم‌گیری‌های منعطف انسانی است. برای مثال اگر جعبه‌ای در خط تولید با زاویه‌ی نامناسب

قرار بگیرد، کارگر قبل از چسباندن برچسب، آن را صاف می‌کند.

«گروه صنعتی کمبریج»

این نقصان کوچک، نمایانگر یک چالش فناورانه‌ی خیلی بزرگ در صنایع تولیدی چین است.

طی هفت سال گذشته، دستمزد کارگران چینی بیش از دو برابر شده است. شرکت مالک

این کارخانه «گروه صنعتی کمبریج» (CIG) نام دارد و حالا در فشار رقابتی شدید

با کارخانه‌های فوق پیشرفته‌ی آلمانی، ژاپنی و آمریکایی قرار گرفته است. CIG قصد دارد

برای پیشی گرفتن در این رقابت، دو-سوم از ۳۰۰۰ نفر کارگر خود را با ربات‌ها و ماشین‌ها عوض کند.

طی چند سال هم می‌خواهد کل خط تولید را خودکار کند و اصطلاحا یک «کارخانه‌ی تاریک» (Dark Factory) بسازد.

کارخانه‌ی تاریک یعنی اینکه هیچ کارگری در کارخانه حضور ندارد و لازم نیست لامپی روشن باشد.

ماشین‌ها در تاریکی مطلق به خوبی می‌توانند کار کنند.

دانشگاه MIT

در کارخانه‌ی CIG هنوز کارگران زیادی مشغول به کار هستند. بعضی از آن‌ها به

دقت بوردهای الکترونیکی را لحیم می‌کنند و بعضی دیگر آن‌ها را در پوشش‌های پلاستیکی قرار می‌دهند.

«جرالد وونگ» مدیر CIG است و در دهه‌ی ۱۹۸۰ از دانشگاه MIT فارغ‌التحصیل شده.

او یکی از کارهایی که خیلی سخت می‌توان به ماشین سپرد را نشان می‌دهد.

این کار چیزی نیست جز متصل کردن سیم‌های کاملا انعطاف‌پذیر به بوردهای الکترونیکی.

او می‌گوید که هر بار این سیم جور متفاوتی پیچ می‌خورد

علی‌رغم این چالش‌ها، تعداد خیلی زیادی از کارخانه‌های چینی در حال آماده شدن

برای استفاده از ربات‌ها و ماشین‌ها به جای کارگرهای ارزان‌قیمت هستند.

در حقیقت باید گفت که بعضی از آن‌ها چاره‌ی دیگری هم ندارند. دیگر نیروی انسانی در چین،

به خصوص در مقایسه با بعضی از نقاط اقتصادی جدید در آسیا، آن‌قدرها ارزان نیست.

مثلا در ویتنام، تایلند و اندونزی، دستمزد کارگران، گاهی اوقات یک-سوم دستمزد کارگران

کارخانه‌های چینی است. قطعا یکی از راه‌حل‌ها برای کاهش بیشتر هزینه‌ی تولید در چین

و رقابت با این رقبای نو ظهور، استفاده از اتوماسیون است.

نتیجه و عواقب این تصمیم قطعا در کل جهان احساس خواهد شد. تقریبا یک-چهارم

همه‌ی محصولاتی که در جهان تولید می‌شوند، از چین می‌آیند. اگر چینی‌ها بتوانند از

ربات‌ها و دیگر فناوری‌های پیشرفته در تولید محصولاتشان استفاده کنند، محصولات چینی

هم می‌توانند متحول و از کالاهای کم ارزش و ارزان‌قیمت، به محصولات پیشرفته و با فناوری

ساخت بالا تبدیل شوند. البته مشخص نیست این اتوماسیون گسترده چه تاثیری

بر میلیون‌ها کارگری که اکنون استخدام کارخانه‌ها هستند، می‌گذارد.

منبع: MIT Technology Review و دیجی کالا