نوشیدنی های تهیه شده با آسپارتام ارتباط مستقیم با سرطان دارند

نوشیدنی های تهیه شده با آسپارتام: ارتباط با تومورهای مغزی

سال‌ها است که بحث و جدل زیادی در خصوص آسپارتام وجود دارد. از سال 1965 که این ترکیب تولید شد، پژوهش های زیادی در این خصوص انجام شده است و مخالفت های زیادی در خصوص این شیرین کننده مصنوعی شکل گرفته است.

با مجله خبری ایشومر همراه باشید :

آخرین پژوهش مربوط به مطالعات محققان ایتالیایی در سال 2005 است. نتایج این بررسی ها نشان داده است که ارتباط زیادی بین مصرف این شیرین کننده و افزایش تومور در مغز موش های آزمایشگاهی وجود دارد.

به عقیده متخصصان سرطان شناس تأثیر آسپارتام در ابتلا به برخی سرطان ها به طور مشخص به اثبات نرسیده است.

به عقیده این متخصصان نیاز به بررسی های زیادی در خصوص اثبات سرطان زایی آسپارتام وجود دارد اما با این حال بهترین کار این است که از مصرف نوشیدنی های حاوی این شیرین کننده پرهیز شود. توصیه می شود به جای این قبیل نوشیدنی ها مصرف آب میوه ها و آب سبزیجات طبیعی و خانگی در الویت قرار گیرد

در سال‌های اخیر بحث‌های فراوانی در رابطه با مضرات قندهای مصنوعی، بخصوص آسپارتام و امثال آن در جریان هستند.

برخی تحقیقات این مواد شیرین کننده را عامل سردرد، سرگیجه و حتی سرطان می‌دانند

تعدادی از مضرات جانبی شایع مصرف آسپارتام عبارتند از:

عوارض عصبی:

تشنج، سردرد، میگرن، سرگیجه شدید، لرزش، ضعف حافظه ، خواب آلودگی ، بی حسی دست و پا، اختلال در تکلم، بیش فعالی، خستگی شدید پاها، دردهای صورت، رعشه ،اختلال عدم توجه و تومرهای مغزی.

عوارض چشمی و گوش:

نابینایی ، کاهش بینایی وتاری دید، ایجاد برق های نورانی در چشم ، کاهش دید شب، درد در چشمان ، بیرون زدگی چشم ها ازحدقه ،ایجاد صداهایی شبیه به زنگ یا سوت در گوش، از دست رفتن شنوایی.

عوارض روانی:

افسردگی ، حساسیت و زود رنجی، پرخاشگری، اضطراب ، تغییرات شخصیتی ، بی خوابی، فوبیا.

عوارض قلبی:

افزایش ضربان قلب، تنگی تنفس، افزایش فشار خون.

عوارض گوارشی:

حالت تهوع، اسهال، درد شکمی.

عوارض آلرژیک :

تنفس همراه با صدا، آسم، خارش و رش پوستی

درحقیقت شما به ندرت می توانید یک بسته آدامس یا شیرینی بدون آسپارتام پیدا کنید .

در اکثر رستورانها کنار پاکت های حاوی شکر یک پاکت حاوی ماده شیمیایی آسپارتام است. آسپارتام ازنظر سم شناسی excitotoin-1 است (یک فرآیند پاتولوژیکی است که در آن سلولهای عصبی به دلیل تحریکات زیاد نوروترانسمیتورهایی نظیر گلوتامیت تخریب شده و میمیرند).