با مجله خبری ایشومر در سلامت و پزشکی همراه باشید:

آیاخواب کامل بر سلامت قلب و عروق تاثیرگذار است؟

بی خوابی یاخواب نامناسب مقاومت انسولینی را افزایش می‌دهد که

یکی از عامل‌های خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ وبیماری‌ های قلبی به شمار می‌رود.

خواب کامل و مناسب از شدت فعالیت قلب کم می‌کند، چون فشارخون و ضربان قلب در هنگام شب

کمتر می‌شود و لازم نیست قلب مانند روز فعالیت زیادی داشته باشد.

کمبودخواب، پروتئین واکنشی سی (CRP) را که هنگام استرس و التهاب آزاد می‌شود، افزایش می‌دهد.

میزان بالای این پروتئین یکی از عامل‌های خطر بیماری‌های قلبی و قلبی ـ عروقی محسوب می‌شود.

کاهش خواب شبانه با کاهش تغییرپذیری ضربان قلب همراه است، به این معنا که ضربان قلب

معمولاً بالا است و تغییرپذیری طبیعی را ندارد.

فرایندخواب از دو مرحله اصلی زیر تشکیل می‌شود:

1. خواب با حرکت سریع چشم خواب فعال یا REM))

2. خواب غیر REM یا آرام

زمانی که تازه به خواب می‌رویم، در مرحله آرام قرار داریم و قلب مجبور نیست به‌سختی کار کند.

حدود ۸۰ درصد خواب شبانه در این مرحله سپری می‌شود که در آن فشارخون، ضربان قلب و تنفس

در سطحی کمتر از زمان بیداری قرار می‌گیرد.

اما در مرحله فعال است که اکثر رؤیاها یا کابوس‌ها را می‌بینیم. حدود ۲۰ درصد از زمان خواب

در مرحله فعال سپری می‌شود. فشارخون و ضربان قلب در این مرحله بالا و پایین می‌رود. اگر در اثر

کابوس  بیدار شویم، با تپش شدید قلب مواجه می‌شویم.

ضربان قلب و فشارخون صبح‌ها هنگام بیدار شدن مجدداً افزایش می‌یابد و بدن و قلب از نو آماده

فعالیت و گذراندن یک روز پرمشغله می‌شوند.

با مجله خبری ایشومر در سلامت و پزشکی همراه باشید:

آپنه انسدادی خواب وقفه تنفسی درخواب یا ( OSA) احتمال بروز

بیماری عروق کرونری و سکته را افزایش می‌دهد.

بیماران دارای سابقه حمله قلبی بیش از بیماران مبتلا به بیماری‌ قلبی دچار آپنه می‌شوند. به‌علاوه درمان نشدن

وقفه تنفسی درخواب، بهبود کامل پس از حمله قلبی را دشوارتر می‌سازد.

آپنه نوعی اختلال خواب است که به دلیل مسدود شدن مجرای هوا توسط بافت عقب گلو رخ می‌دهد.

آپنه عارضه‌ای بسیار شایع است، چون عضله‌های درون گلو هنگام خواب شل می‌شوند. هنگام نفس نکشیدن اکسیژن

لازم وارد ریه‌ها نمی‌شود و بدن بیدار می‌شود.

این اتفاق بسیار سریع رخ می‌دهد و بیمار اصلاً از آن آگاه نمی‌شود. وقفه تنفسی گاهی صدها بار در یک شب اتفاق می‌افتد.

درمان آپنه احتمال مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی ـ عروقی را کاهش می‌دهد.

بر اساس پژوهش‌های متعدد، وقفه تنفسی درخواب احتمال فشارخون بالا را به‌شدت افزایش می‌دهد.

خواب و اختلال‌های آن نقش مهمی را در ابتلا یا پیشگیری از

بیماری‌های قلبی ـ عروقی (CVD) ایفا می‌کند،

البته میزان تأثیر خواب بر سلامت قلب هنوز کاملاً مشخص نشده است. اما شکی نیست که احتمال

مرگ ناگهانی قلبی در چند ساعت نخست پس از بیدار شدن بالاتر است که دلیل آن احتمالاً

به میزان فعالیت قلب هنگام بیدار شدن و تحرک مجدد، مربوط می‌شود.

بیماری قلبی به‌طور غیرمستقیم بر کیفیت خوابها اثر می‌گذارد. بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب غالباً

به‌سختی می خوابند ، شب‌ها مدت‌ها بیدار می‌مانند و از کم‌خوابی رنج می‌برند. درواقع تنگی نفس ناشی

از نارسایی احتقانی قلب، منجر به این اختلال‌های خواب می‌شود. تنگی نفس غالباً هنگام دراز کشیدن تشدید

می‌شود، چون خون پاها به قلب برمی‌گردد و در نتیجه مقدار خونی که وارد قلب می‌شود که بیش از آن است

که قلب بتواند آن را پمپاژ کند.

درمان فشارخون بالا از آن رو بسیار مهم است که ارتباط مستقیم بین فشارخون بالا و

ابتلا به بیماری‌های قلبی ـ عروقی،مانند حمله قلبی، نارسایی قلبی و سکته،

به اثبات رسیده است.

البته ممکن است درمان فشارخون بالا به‌تنهایی کافی نباشد. موفقیت‌آمیز نبودن درمان فشارخون بالا اغلب ناشی

از عدم درمان آپنه خواب است. فشارخون بالا معمولاً پس از درمان این اختلال بهبود می‌یابد. آگاهی پزشک،

از نشأت گرفتن بالا بودن فشارخون از اختلال‌های بی خوابی مانند وقفه تنفسی در خواب بسیار مهم است.

افراد مبتلا به وقفه تنفسی در خواب بیش از دیگران در برابر بیماری عروق کرونری

قلب آسیب‌پذیر هستند.

ارتباط بین این دو با اتکا به دو دلیل زیر توضیح داده می‌شود:

1. وقفه تنفسی در خواب احتمال بالا رفتن فشارخون را افزایش می‌دهد که به‌نوبه خود عامل ابتلا به

بیماری عروق کرونری قلب محسوب می‌شود.

2. رخدادهای هنگام وقوع وقفه تنفسی درخواب فشار مضاعفی را بر قلب تحمیل می‌کند و در نتیجه بیماری

شروع‌شده تشدید می‌شود.

بر اساس نتایج پژوهش‌های انجام‌شده، وقفه تنفسی درخواب احتمال مرگ ناشی از بیماری عروق کرونری را

افزایش می‌دهد. با درمان وقفه تنفسی می‌توان احتمال وقوع چنین مرگی را کاهش داد.

آسیب قلبی تأثیرگذار بر توانایی قلب در پمپاژ خون را، نارسایی احتقانی قلب (CHF) گویند. اختلال‌های خواب

می‌تواند هم علت و هم معلول نارسایی احتقانی قلب باشد. فشارخون بالا و پایین بودن میزان اکسیژن در

اثر آپنه انسدادی باعث آسیب دیدن قلب و در نهایت ابتلا به نارسایی احتقانی قلب می‌شود.

عضله قلب نمی‌تواند فشار ناشی از آپنه را تحمل کند. بیمارانی که به دلایل دیگر به CHF مبتلا می‌شوند،

با تشدید بیماری در اثر وقفه تنفسی در خواب مواجه می‌شوند. بااین‌حال اگر آپنه درمان شود، عملکرد

قلب بیماران مبتلا به CHF نیز بهبود خواهد یافت.

حدود ۴۰ درصد از بیماران مبتلا به CHF از نوعی اختلالخواب به نام “آپنه خواب مرکزی (CSA )”

رنج می‌برند.

پایین بودن میزان اکسیژن ناشی از این اختلال خواب بسیار خطرناک است و نارسایی قلبی را تشدید می‌کند.

از طرفی نارسایی قلبی نیز خود عامل بروز این نوع آپنه محسوب می‌شود. به‌این‌ترتیب چرخه هولناکی شکل

می‌گیرد که پی‌آمد آن تضعیف تدریجی عملکرد قلب است.

بیماران مبتلا به ناراحتی‌های قلبی در مورد سلامتی خود بسیار نگران‌اند و غالباً از بروز سکته یا حمله قلبی می‌ترسند.

این اضطراب باعث می‌شود شب‌ها به‌سختی بخوابند. به‌مرورزمان این کم‌خوابی و اختلال خواب تبدیل به بی‌خوابی

مزمن می‌شود.