دیدن ایستگاه فضایی بین الملی بدون چشمان مسلح
اولین ماهواره را اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۵۷ به فضا فرستاد. از آن زمان عصر فضا
آغاز شد و طی چند دهه، هزاران ماهواره در مدار زمین قرار گرفتند.
با مجله خبری ایشومر همراه باشید :
ماهوارههایی در ابعاد مختلف و با کاربریهای متفاوت که بعضی از آنها
سکونتگاه انسان هستند. ماهوارهها در فواصل مختلف چند صد کیلومتری تا چند
هزار کیلومتری سطح زمین قرار دارند و با سرعتهای مختلف به دور این سیاره میگردند.
بدنه و پنلهای خورشیدی آنها نور آفتاب را بازتاب میکند و در موقعیتهایی خاص، به
هنگام طلوع یا غروب خورشید میتوان این بازتاب را دید. اگر همین امشب، کمی
پس از غروب آفتاب و زمانی که آسمان صاف است روی بام خانه بروید و دراز
بکشید، میتوانید به راحتی گذر چند ماهواره را مشاهده کنید.
ماهوارههایی که مثل ستارههای متحرک هستند و پهنهی آسمان را طی میکنند.
اگر حوصلهاش را داشته باشید و بتوانید پیش از طلوع خورشید از خواب برخیزید، میتوانید
ساعاتی قبل از طلوع هم بعضی از ماهوارهها را ببینید.
هواپیما یا ایستگاه فضایی
کمی از غروب خورشید گذشته و روی نیمکت پارک نشستهاید. هیچ وقت خیلی
به آسمان توجه نمیکردید، ولی حالا چیزی در بالای سر، نظرتان را به خودش جلب میکند.
یک شی نورانی در آسمان حرکت میکند. اولش فکر میکنید که شاید
یک هواپیما باشد، ولی با خودتان ميگویید که چراغ هواپیما معمولا چشمک میزند
و نور ممتد ندارد.
همچنان در حال نگاه کردن به این نقطهی نورانی و سریع هستید
که به ناگهان از نظرتان ناپدید میشود. اگر کمی به فیلمهای علمی-تخیلی
علاقه داشته باشید، احتمالا به یاد «یوفوها» هم میافتید.
واقعا این نقطهی نورانی متحرک که در گرگ و میش عصرگاهی دیدید چه بود؟ شاید
باور نکنید اگر بگویم که شما به احتمال زیاد یک ماهواره دیدهاید. یکی از همان
اقمار مصنوعی ساخت بشر که در مدار زمین گردش میکند.