آشنایی با سبک های هنر مدرن – نئو امپرسیونیسم Neo – Imperessionism
با مجله خبری ایشومر در طراحی و آشنایی با سبک های هنر مدرن همراه باشید:
نئو امپرسیونیسم Neo- Imperessionism
این اصطلاح را فیلیکس فنئون ( Felix Feneon ) ، منتقد فرانسوی ، برای جنبشی در نقاشی
فرانسوی وضع کرد که هم ادامه دهنده امپرسیونیسم بود و هم واکنشی در برابر آن.
نئوامپرسیونیسم مانند امپرسیونیسم دل مشغول بازنمایی رنگ و نور بود ولی بر خلاف امپرسیونیسم می کوشید
که آن را بر مبانی علمی استوار کند.
سورا برجسته ترین هنرمند این جنبش بود.
سینیاک ( که نظریه پرداز اصلی آن بود ) و ( برای مدتی ) کامی پیسارو ، دیگر همبستگان مهم این جنبش بودند.
هر سه نقاش ، تابلوهای امپرسیونیستی خود را در واپسین نمایشگاه امپرسیونیسم در سال 1886 به نمایش
گذاشتند.
اساس نظری نئوامپرسیونیسم ، دیویزیونیسم و تکنیک مرتبط با آن یعنی پوانتیلیسم یا نقطه چینی بود ،
یعنی بهره گیری از نقطه ها با رنگ خالص به گونه ای که ، در صورت دیده شدن از فاصله مناسب ،
حداکثر شفافیت و درخشش را به دست دهند.
در چنین نقاشی هایی ، نقطه ها دارای اندازه یکسانند و به گونه ای انتخاب می شوند که با مقیاس تابلو هماهنگی
داشته باشد.
نئو تمپرسیونیسم عمر چندانی نداشت ، ولی بر شماری از هنرمندان بزرگ اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تاثیر
مهمی برجا گذاشت ، نقاشانی همچون گوگن ، ون گوگ ، ماتیس و تولوز لوترک.