نکات کلیدی برای نوشتن یک داستان خوب

برای درک و فهم بیشتر و برای اینکه زندگی  ، خسته کننده و یکنواخت نباشد و اوقات ما با خوشی بگذرد و

به عبارت دیگر ؛ برای لذت و تفریح و درک فهم بیشتر داستان می خوانیم ، برای اینکه بتوانیم این حس را به خواننده منتقل کنیم  .

 برای نوشتن یک داستان خوب ، باید این نکات را رعایت کنیم :

با مجله خبری ایشومر همراه باشید:

طرح داستان

ترکیبی است از رشته حوادث یا رویدادهای مربوط به علت و معلول . طرح ممکن است شامل نحوه فکر کردن شخصیت ،

گویشهای وی ، و نیز رفتار او باشد ولی البته گسترش داستان و تجزیه و تحلیل آن معمولا بر عهده حوادث مهم داستان

گذاشته می شود . در طرح داستان باید حوادثی بیایند که باهم رابطه دارند.

از نکات عمده در طرح داستان ، شک و انتظار است که خواننده را وادار می کند تا از خود سوال کند که :

بعد چه اتفاقی خواهد افتاد ؟ یا آخرش چه خواهد شد ؟  آنگاه او را مجبور می کند که جهت یافتن پاسخی

برای پرسشهای خود ، داستان را ادامه دهد.

مساله دیگر در طرح داستان  ، شگفت انگیزی آن است  ، شگفت انگیزی داستان از روی غیر منتظره بودن

حوادس آن  سنجیده می شود و هنگامی شگفت انگیزی به وجود می آید که داستان به طور اساسی از

حدسیات و انتظارات فاصله بگیرد .

شخصیت پردازی داستان

در واقع ، شخصیت و طرح داستان ، دو کفه یک ترازو هستند ، یعنی خمیر مایه هر دو یکی است ؛

هر چه ادبیات از داستانهای تفریحی فاصله بگیرد و به داستانهای تحلیلی نزدیکتر شود ، شخصیت

سنگین تر می شود ، زیرا خوانندگان آگاه  بیشتر مایلند به جای اینکه از همان اول ، شخصیت ها

را تعقیب کنند ، اعمال و حوادثی را دنبال کنند که شخصیت های  شناخته شده انجام می دهند .

اگر چه نویسنده باید تمام هم وغم خود را صرف شخصیت سازی کند ، اما یکی از محک ها برای

فهمیدن موفقیت یا عدم موفقیت داستان نویس ، همان واقعی به نظر رسیدن شخصیت های اوست.

پیام داستان

پیام یک داستان همان روح حاکم بر داستان و درونمایه آن است.  نتیجه ای کلی درباره زندگی است

که داستان صریحا آن را بیان کرده است ، یا ما از آن استنباط می کنیم . البته همه داستانها پیام ندارند .

هدف داستانهای ترسناک ممکن است صرفا در اضطراب قرار دادن خواننده باشد ، به طوری که از وحشت ،

حالت چشمهایش تغییر کند.

داستانهای اسرار آمیز اغلب کارشان این است که معمای لاینحلی را برای خواننده مطرح ساخته ،

بعد آن را حل کنند. تنها برخی از داستانهای تفریحی دارای پیام هستند ، ولی همه داستانهای تحلیلی

پیام دارند و در واقع در داستانهای تحلیلی ، هدف داستان  ، همان پیام آن است.

زاویه دید

امروزه هر نویسنده ای می داند به جای اینکه خودش داستان را بگوید ؛

یکی از شخصیتهایش داستانش را به عنوان گوینده داستان انتخاب کند .

داستان را با یادداشتهای روزانه یک نفر بنویسند.

به وسیله نامه ، همه داستان را بنویسد .

خودش را موظف کند که فقط افکار درونی یکی از شخصیتها ی داستانش را روی کاغذ بیاورد.

سمبل وکنایه

سمبل ادبی ، بیش از معنی ظاهری خود ، معنی می دهد  واین سنبل می تواند یک موجود ، شخص  ،

حالت ، عمل و یا چیزهای دیگر باشد. این سمبلها هر کدام علاوه بر معنی ظاهری و تحت الفظی خود

در داستان ، معانی دیگری نیز دارند  ، مانند نامهای سمبلیک .

کنایه اصطلاحاتی است که معنای مختلفی دارد ولی کلا به جمله  یا عبارتی که دو معنی ناسازگار را

یکجا در خود داشته باشد ، جمله یا عبارت کنایی می گوییم.

احساس و طنز

ادبیات داستانی  ، عواطف خفته ما را بیدار کرده ، به غلیان وا می دارد و از این راه درک ما را از مسایل

سرشارتر و عمیق تر می کند . برخی از داستانها ما را می خندانند ؛ برخی هم می گریانند  وبعضی

هم ما را وادار می کند تا از ترس و وحشت ، بدنمان بلرزد . با همه اینها،  داستانی واقعا پر معنی است

که احساس را به طور غیر مستقیم در خواننده برانگیزد نه به طور مستقیم ، ضمنا گاه از شنیدن یا خواندن

لطیفه ای به خند ه می افتیم ، و داستانی هم که در آن همه نیرو بکار رفته  تا ما را بخنداند ، احتمال دارد

هم مطبوع باشد و هم موجب رنجش کسی نشود . طنز چه در قالب سخنان دلنشین و متضمن شوخی

باشد و چه نیشدار ،گزنده و انتقادآمیز  ، تنها هنگامی ارزشمند خواهد بود که ناشی از برداشتی صحیح از زندگی باشد.

خیال پردازی در داستان

فرض خیالی نویسنده در داستان ، وسعت تخیلات ما را بیشتر می کند . داستان نویس همانند روانشناس 

می تواند شخصیت های خیالی را در فضای خیالی قرار دهد و باکمک تصوراتش درباره آنها مطالعات  و ب

ررسی هایی انجام دهد و از طبیعت آنها نکاتی را کشف و عرضه کند.

داستان خیالی یا غیر واقعی  ، محدوده هایی را که ما به عنوان مرزهای واقعیت  می شناسیم می شکند .

ابنگونه داستانها پای قدرتهای عجیب و نیرو های مرموز را به درون جهان واقعی باز می کنند .

خیال پردازی نیز مانند دیگر عناصر داستان ، ممکن است خودش هدف نویسنده شود و بالعکس ، وسیله ای

شود در دست نویسنده تا او به کمک آن ، درون انسان ها را خوب به خوانندگانش بشنا ساند .