سندرم آشیانه خالی را در دوران میانسالی بهتر بشناسیم ( Empty Nest Syndrom)


admin بهمن 24, 1395 دقیقه مطالعه
سندرم آشیانه خالی را در دوران میانسالی بهتر بشناسیم ( Empty Nest Syndrom)

با مجله خبری ایشومر در سلامت و پزشکی همراه باشید:

 

سندرم آشیانه خالیEmpty Nest Syndrom ) به مجموعه ای از علائم و نشانه های شبه افسردگی

اطلاق می شود که در زن یا مرد و یا هر دو ، پس از آنکه را ترک کرد

ظاهر می شود.

به طور معمول اما نه همیشه این سندرم

با یائسگی زنان و بازنشستگی مردان همراه است. یعنی در حدود سال های 45 تا 50  یا

50 تا 60 زندگی.

این سندرم با بروز بحران میانسالی می تواند موازی باشد. البته این اتفاق همیشه رخ نمی دهد .

اما تصور کنید پدر 55 ساله و مادر 50 ساله ای که آخرین فرزند خود را عروس و یا داماد کرده اند حالا

پس از چندین دهه زندگی و عادت به فرزندان حالا باید با تنهایی خود خو بگیرند.

 

مجله خبری ایشومر Empty-Nest-Syndrom-1-mag-eshomer-300x300 سندرم آشیانه خالی را در دوران میانسالی بهتر بشناسیم ( Empty Nest Syndrom) سبک زندگی سلامت و پزشکی  میانسالی سندرم افسرده گی آشیانه خالی Syndrom Nest Empty

 

هر چه زوج این دوران بیشتر درگیر مسائل گذشته یا ناامیدی از آینده گردند ، بیشتر از هم فاصله می گیرند

و بنابراین

این تنهایی و نبود حمایت اجتماعی می تواند از عوامل زمینه ساز افسرده گی به معنای بیماری باشد

و در زوج هایی که به خاطر فرزندان در کنار هم مانده اند بیشتر دیده می شود.

از نظر فرهنگی نمی توان با قاطعیت گفت که چه فرهنگی آسیب پذیرتر است، اما در فرهنگ های شرقی

از جمله کشورمان به دلیل پیچیده گی و عمق روابط خانوادگی ممکن است این اتفاق بیشتر رخ دهد.

این سندرم در زوج هایی که یکی از دلایل تداوم ازدواجشان فرزندان بوده است یا پدرانی که بازنشسته

شده اند یا زنانی که به یائسگی رسیده اند یا خانه دار هستند ، شایع تر است.

 

چگونه می توان مانع بروز این عارضه شد ؟

 

خیلی از والدین با این قضیه کنار آمده و حتی به دنبال تفریحات و برنامه هایی که برای این سال ها چیده بودند می روند.

به عنوان مثال ممکن است وقت خود را به مسافرت های سیاحتی و زیارتی ، امور خیریه ، نقل مکان یا دیگر فعالیت های

اجتماعی اختصاص دهند و به دنبال برقراری ارتباطات اجتماعی جدید تر باشند.

چرا که بهترین روش مقابله با این سندرم ، پیش بینی آن و برنامه ریزی برای اقدامات جبرانی و حمایتی است و در صورت نیاز

بایستی به روان شناس بالینی یا روان پزشک جهت بررسی و درمان مراجعه کرد.

 

برچسب‌ها :

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Rating*