با مجله خبری ایشومر در جشن های ایرانی همراه باشید:
ایرانیان باستان معتقد بودند خدای دوستی و وفا داری در بلندترین ترین شب سال تولد یافته است.
مهر دوستی و مهر پرستی از ویژگی های اقوام ایرانی بود.
همچنین پرستش مهر در سراسر دنیای باستان مرسوم و متداول و چنان گسترده بود که پس از رواج مسیحیت در
رم هم بسیاری از آداب و سنن آن در میان مردم به جا ماند.
پس از شب یلدا ، روزها آرام آرام بلند می شود و روشنایی که از نشانه های اهورا مزدا ونیکی به شمار می آید
بر تاریکی که نشانه ی اهریمن و بدی است پیروز می شود.
ایرانیان این شب طولانی را با دوستان و اقوام خود گرد آتش جمع می شدند و بیدار می ماندند و تمام شب را
به جشن و شادی می گذراندند تا اهریمن پلید از درازی شب و سیاهی آن برای آسیب رساندن به آنان استفاده نکند.
هنوز پس از گذشت سالیان دراز این جشن کهن در سراسر ایران رونق خود را حفظ کرده است.
و با خوردن آجیل و شیرینی ، هندوانه و انار شب چره ای برپا و این شب طولانی را سپری می کنند.
شب چره شامل میوه هایی است که در تابستان خشک میکنند تا در شب نشینی های زمستان استفاده شود .
مانند: قیسی ، تخمه ، بادام و …
به این ترتیب که هر یک از اعضای میهمانی در دل نیتی می کند و بزرگ ترین فرد جمع غزلی را انتخاب کرده و
می خواند ، تا هرکس بنا بر خواستهی قلبی خود پاسخی مناسب حالش از زبان حافظ شیرین زبان بشنود.
در بعضی نقاط ایران رسم است که به خانه نوعروسان خوانچه هایی – خوانچه سینی های بزرگ چوبی و مسطح
است که به وسیله افراد بر روی سر حمل می شود – که روی آنها لباس و پارچه نبریده و خوراکی چیده اند به
عنوان هدیه می فرستند.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
کليه حقوق اين سايت متعلق به وب سایت ایـــشومر میباشد. .Copyright © 2016 eshomer.com