آشنایی با سبک های معماری ، سبک معماری سبز
5 دقیقه مطالعه
با مجله خبری ایشومر در هنر و معماری همراه باشید:
آشنایی با سبک های معماری ، معماری سبز
در چند دهه‌ی گذشته، معماران و سازندگان به دنبال سبز کردن پروژه هایشان از طریق عناصر
متنوعی از قبیل صرفه جویی در مصرف آب و برق بوده‌اند. بسیاری از ساختمان هایی که دارای شرایط
ویژه اند گواهینامه از انجمن ساختمان سبز ایالات متحده دریافت کرده‌اند.
ایده ی «ساختمان سبز» به عنوان ایده‌آلی جدید برای طراحی و ساختمان سازی است. موج جدیدی
از طراحی معماری در سال‌های اخیر در پاسخ به حرکت رو به رشد به سمت پایداری در هنر و کسب و
کار شکل گرفته است.
معماری سبز الهام گرفته شده از فرایندهای طبیعی زمین برای ساخت ساختمان هایی است که دوستدار
طبیعت هستند.
از بام‌های سبز گرفته تا پانل‌های خورشیدی تمامی سازه‌ها دارای خلاقیتی بی‌نظیر در حوزه‌ی طراحی
معماری سبز هستند.
تاریخچه معماری سبز جهان
از پیشگامان جنبش معماری پایدار در دهه‌ی نود میلادی می‌توان جان راسکین، ویلیام موریس و ریچارد
لتابی را نام برد. هدف از طراحی ساختمان های پایدار کاهش آسیب آن بر روی محیط از نظر انرژی و بهره برداری
از منابع طبیعی است.
اگر در معماری مدرن فرم تابع عملکرد است،در معماری اقلیمی فرم تابع اقلیم است. بنابراین معماری اقلیمی
از دهه نود میلادی عمدتا تحت عنوان معماری پایدار مطرح گردید.(قبادیان، ۱۳۹۲:۳۶۷)
بنابر دایره‌المعارف بریتانیکا، دیدگاه معماری سبز به افزایش آگاهی محیط در دهه‌ی ۱۹۶۰ بر می‌گردد،
به عنوان جنبش جوانان فعال اجتماعی که حومه های شهری مشابه و شهر های پراکنده را زیر سئوال بردند.
بسیاری از هوا خواهان افراطی در سازه های چادری و گنبدهای ژئودزی برای احترام به فرهنگ بومیان آمریکایی و
حداقل تاثیر نفی بر محیط زیست زندگی کردند.در اوایل قرن بیستم، معمار معروف فرانک لوید رایت معماری
طبیعت‌گرایی را ترویج داد.
مبانی معماری سبز بافت شهری
شهرنشینی یکی از دلایل انتشار گازهای گلخانه‌ای از بین رفتن منابع و تخریب محیط زیست است.
انرژی مصفر انرژی فسیلی صفر است، زباله صفر و انتشار کربن صفر است به خصوص تلاش برای انتشار کربن
کم و یا بدون کربن است. ۱۵ اصول اولیه برای شهرهای سبز عبارت است از:
-اقلیم و زمینه
-انرژی‌های تجدید پذیر برای تولید ناخالص و صفر دی‌اکسید کربن.
-بازیافت و به صفر رسیدن زباله‌‌ی شهری.
-مصرف بهینه‌ی آب.
-منظر، باغ‌ها و تنوع زیستی.
-حمل و نقل پایدار و فضاهای عمومی مطلوب:شهرهای کوچک و متمرکز.
-مصالح بومی با مصرف کم‌تر انرژی.
-تراکم و بازسازی مجدد مناطق موجود.
-ساختمانهای سبز با استفاده از اصول طراحی منفعل.
-محله‌های زنده و سالم و برنامه‌های چند منظوره.
-تامین غذا توسط کشاورزی شهری.
-میراث فرهنگی، هویت و حس مکان.
-حکومتداری شهری، رهبری و بهترین روشها.
-آموزش، پژوهش و دانش.
-استراتژی برای شهرهای در کشورهای در حال توسعه.
خصوصیات معماری سبز ساختمان
ساختمان های سبز در چهار حوزه تقسیم بندی شده است: پایداری و توسعه در سایت،
انتخاب مصالح، مصرف بهینه انرژی و کیفیت تهویه داخلی توسعه پایدار سایت به نحوی باشد که تاثیرات
اندکی بر محیط زیست داشته باشد:جهت گیری ساختمان برای دریافت حداکثر تابش حرارتی،
الگوی باد و سایه که بارهای حرارتی و سرمایشی را کاهش دهند ,از مصالح بادوام و قابل بازیافت استفاده شود
تا تاثیرات منفی بر محیط زیست کاهش یابد,از طراحی که از لحاظ مصرف انرژی بهینه هستند استفاده شود
تا محیط بهینه و آرامی فراهم شود,طراحی برای بهبود کیفیت فضای داخلی تا سلامت و کارایی بیشتر ترویج شود,
کاهش در ضایعات ساختمانی تا بازیافت مصالح امکانپذیر شود ,فرایند طراحی معماری سبز ساختمان با پیچیدگی‌ها
و زیبایی های منحصر به فردی قابل تعریف است و پنچ اصل استراتژی و فنآوری در ساختمانهای سبز عبارت است از:
طراحی پایدار سایت، مصرف و ذخیره بهینه آب، انرژی و محیط، محافظت از مصالح و منابع محیط زیست. مزیت
ساختمانهای سبز عبارت است از :
آسایش، اقتصاد، زیبایی شناسی و دوستدار محیط زیست.
تفاوت معماری سبز و پایدار
ساختمان پایدار به عنوان «موسس و مدیریت مسؤول محیط ساخته شده‌ی سالم بر اساس منابع کارآمد و
اصول «زیست محیطی» تعریف می‌شود. ساختمان های طراحی شده‌ی پایدار بایستی تاثیر خود را بر محیط زیست
از طریق انرژی و بهره وری منابع کاهش دهند. طراحی پایدار ادغام متفکرانه ی معماری سبز با مهندسی برق،
مکانیک و سازه است. علاوه بر نگرانی در زمینه‌ی سنت فرهنگی، زیباشناسی، تناسبات،مقایس، بافت،
سایه و نور در نظر گرفته شود و تاسیسات بایستی نگران هزینه های بلند مدرت مربوط به هزینه های زیست
محیطی،اقتصادی و انسانی باشد. ساختمان سبز همانند بدن انسان عمل می‌کند و بر روی فرایند هایی
تمرکز دارد که با عملکرد های اکولوژیکی در ساختمان ادغام شده است تا آب و هوا را دریافت، ذخیره و فیلتر کند و
فرایندی مطلوب برای سایر عملکردها فراهم آورد.
اصول معماری سبز و توسعه پایدار
ساختمان های پایدار معماری سبز بایستی:
سبب به حداقل رساندن مصرف منابع غیر قابل تجدید شود ارتقا محیط زیست طبیعی را در برداشته باشد و
همچنین مواد سمی را به حداقل برساند و یا حذف کند.
تمام نیازها آب و انرژی خود را در سایت تامین کنند.
سازگار با خصوصیات آب و هوای سایت و با تغییر شرایط انطباق داشته باشد.
بدون آلودگی عمل کند و هیچ زباله‌ای که برای فرایند های دیگر در ساختمان و یا محیط بلافصل مفید نیست
را تولید نکنند.
سلامت و رفاه همه ساکنان، به عنوان یک اکوسیستم سالم را ارتقا دهد.
بایستی شامل سیستم های یکپارچه کارآمد انرژی باشد که بهروری و آسایش را به حداکثر می‌رساند.
سلامت و تنوع اکوسیستم محلی را به جای کاهش آن بهبود بخشد.
زیبا باشد و برای الهام بخش طرح های رویایی باشد.
معماری سبز یا طراحی سبز ، رویکردی در ساختمان است که اثرات مضر بر سلامت انسان و محیط زیست را به حداقل می رساند.
معمار یا طراح “سبز” با انتخاب مصالح ساختمانی سازگار با محیط زیست و شیوه های ساخت و ساز سعی در محافظت از هوا ، آب و زمین دارد .